BİZ DÜNYADAN GİDER OLDUK KALANLARA SELAM OLSUN

22 Kasım 2022 Salı günü, saat 11 sıralarında, sevgili Hıncal Uluç ağabeyin Turkuvaz Medya Merkezi’ndeki uğurlama töreni için binanın avlusuna getirilmiş tabutuna doğru yürürken, içimden Yunus Emre’nin ilahisini mırıldandım:

“Biz dünyadan gider olduk Kalanlara selam olsun

Bizim için hayır dua Kılanlara selam olsun

Ecel büke belimizi Söyletmeye dilimizi

Hasta iken hâlimizi Soranlara selam olsun

Derviş Yunus söyler sözü Yaş doludur iki gözü

Bilmeyen ne bilsin bizi Bilenlere selam olsun”

---

Sonra gözyaşlarımı tutmaya çalışarak, ağır adımlarla naaşının yanına yürüdüm. Veda konuşmasını ben yapacaktım. Sözcükler ağzımdan kendiliğinden dökülüverdi:

"Hıncal ağabeyin vefatıyla Sabah 32 yıllık direğini, Türk medyası da 66 yıllık çınarını kaybetti. Bundan 3 bin yıl kadar önce yaşamış bir Çinli düşünür, 'İnsan doğduğu andan itibaren ölüme koşar' der ve ekler 'Zaten kundak beziyle kefen arasında ne fark var ki?'

Hıncal ağabeyi ebedi istirahatgahına uğurlayacağımız Zincirlikuyu Mezarlığı'nın girişinde de Al-i İmran Suresi'nin bir ayeti vardır: 'Her canlı ölümü tadacaktır.'

Fakat Hıncal ağabey, o eşsiz üslubundan dökülen yazılarıyla belleklerimizde hep yaşayacak.

Onun sıcacık gülüşü ve kahkahaları hep içimizi ısıtacak. Onun inanılmaz derin dostluğu bize rehber olmaya devam edecek.

Bir insan bir sevdiğini kaybettiğinde, sadece onun için değil, kendisi için de ağlar. Sadece Hıncal ağabeye değil, kendime de ağlıyorum. Onsuz geçecek yıllarım için…

Bu tarifsiz acıyla başta sevgili Öcal ağabey olmak üzere Hıncal ağabeyimin ailesine, yakınlarına, dostlarına, sevenlerine ve Turkuvaz Medya Grubu'muzun tüm üyelerine en içten başsağlığı diliyorum. Sevgili Hıncal ağabeyim yattığın yer nur, mekânın cennet olsun."

Sonra cenaze namazı için saf tutarken, sadece onunla paylaştığımız yıllar geçmedi gözümün önünden, ayrıca hayatın anlamını sorguladım. Yıllardır kafa yorduğum bir dizi soru kimbilir kaçıncı kez beynime üşüştü:

-Hayat nedir? Neden varız?

-Ölüm nedir? Neden ölüyoruz?

-Her insan, her canlı ölümlü olduğuna, bir gün öleceğini bildiğine göre, bu itişip-kakışma, bu hırs, bunca kötülük niye?

-Ölümden sonra başka bir yaşam var mı? Varsa bu dünyada kötülük ettiğimiz insanların yüzüne öbür alemde nasıl bakacağız?

---

Bir yıl geçti Hıncal ağabeyin ölümünün üstünden.

Yukarıda sıraladığım soruların yanıtlarını hala bilmiyorum. Asla da bilemeyeceğim.

Sadece ben değil, kimse bilemeyecek.

Galiba önemli olan, o tabutun başındaki huşu ikliminin orada kalmaması, hayatımız boyunca bize rehber olması.

Ve cenaze namazını kıldıran imamın “Merhumu nasıl bilirdiniz” sorusuna verdiğimiz “İyi bilirdik” yanıtının sadece lafta kalmaması. Her andığımızda içtenlikle, olanca inancımızla, “İyi bilirdik” demeye devam edebilmemiz.

Bunun için de önce kendimizin iyi olması gerekiyor.

---

Mekanın cennet, kabrin nur, toprağın bol olsun, Allah’ın rahmeti üstünden eksik olmasın sevgili Hıncal ağabeyim.

Mail:erdal.safak@outlook.com