Gazze’de 9 milyar insanın gözü önünde neredeyse 3 aya yakın süredir hiçbir sözcüğün anlatmaya yetmediği, yetemediği bir katliam, hatta soykırım, bir insanlık suçu işleniyor.

Bu yazıda, Gazzeli bir şairin bu trajediyi konu alan, “Son çığlık” veya “Son feryat” olarak algılayabileceğimiz “Elveda” şiirinin çevirisini sunacağım.

Şiiri, anlamını ve mesajlarını bozmamaya mümkün olduğunca özen göstererek ben çevirdim.

İçim sızlayarak.

Ağlayarak.

İnsanlığımdan utanarak.

Önce merhum şairle ilgili kısa bir bilgi notu:

Rıfat Alarer şair, yazar ve Gazze Üniversitesi’nde edebiyat profesörüydü. Ayrıca “We are not numbers” (Biz rakam değiliz) adlı sivil toplum örgütünün kurucularındandı. 1 Aralık 2023’te İngilizce bir şiir yazdı. 6 Aralık’ı 7 Aralık’a bağlayan gece İsrail’in evini hedef alan bombalı saldırısında ailesinin 7 üyesiyle birlikte şehit oldu.

Evet, işte Alarer’in o son şiiri veya veda ağıtı:

---

Ölmem gerektiği alnımda yazıldıysa

Öykümü anlatmak

Ivır-zıvırımı satmak

Bir resim bezi ve sicimler almak için

Yaşamak size düşecek.

Bezin bembeyaz olmasına ve yerlere kadar sarkmasına özen gösterin.

Gösterin ki Gazze’nin bir yerlerindeki bir çocuk

Hiç kimseye elveda bile demeden

Kendi bedeni ve ruhuyla bile vedalaşmadan

Apansız kaybolan babasını

Gözlerini cennete dikerek bekliyor.

---

Gazze’nin bir yerlerinde bir çocuğun

Sizin yaptığınız

Yukarılarda

Çok yukarılarda uçacak

Benim uçurtmamı

Görebilmesi için

Ve çocuğun bir saniyeliğine de olsa

O uçurtmanın bir melek olduğuna,

Ona sevgi getirdiğine inanması için…

Uçurtmamı uçurun.

---

Ölmem gerektiği alnımda yazıldıysa

Hiç değilse ölümüm umut getirsin

Ölümüm bir hikaye olsun.

Mail: erdal.safak@outlook.com