#BABAMIN FOTOĞRAFLARI Onların adı unutulmuş fotograflar... Oysa zamanında itina ile saklanmış, yıl yıl tasnif edilmiş ve albümlere yerleştirilmiş ... Her birinin arkasına özenle tarih atılmış, fotoğraftaki kişilerin isimleri yazılmış ve nerede çekildiği not edilmiş. İncelikle, saygıyla ve şahane bir elyazısı ile... Yıllar sonra bakıldığında, her şey hatırlansın istenmiş belkide... Ama nafile... Hatirlanamamis...???? Babamın artık unuttuğu fotograflardı bunlar. Bütün hayatı, gençliği, üniversite yılları, hatta çocuklarının ilk doğum fotoğrafları özenle saklanmış. Bütün hatıralar acımasızca silinirken hafızasından, o fotoğraflar da yıllar sonra anlamını kaybetmişti babam için... Unutmayayım , hatırlayayım diye titizlikle arkalarına not düşülen bu fotograflar öylece duruyor albümlerin içinde. Kimdi o insanlar, şu fotoğrafta ne güzel gülmüş, ya da şu karede keyifsiz gibi sanki. Fotoğrafın arkasına,"can dostuma" diye imzalayıp gönderen arkadaşı yaşıyor mu acaba şimdi? Bir sürü soru geliyor aklıma... Oysa ben babamla, şimdiki yaşımda, o günleri konuşmak,hayatını, tecrübelerini bu yaşımda dinlemek isterdim.Kendi çözümsüzlüğümü, yaralarımı konuşmak isterdim ..."Üzülme yavrum, her şeyin bir çaresi vardır" deyişini o kadar çok özlemişken hem de...Son günlerinde bunu denemiştim ama sadece yorgun gözlerle bakmıştı gözlerime... Yüreğim burkulmuş ve usulca, tıpkı babamın yaptığı gibi,yine tarih sırasına göre zarflarına yerleştirip kaldırmıştım tüm fotoğrafları ... Ve bir karar vermiştim.. Artık fotoğraf biriktirmekten vazgeçecektim...Aradan geçen onca zamandan sonra babacığımı anmak için tekrar açtım albümleri. İçim bir tuhaftı, tereddütlüydüm. Ama onu iyi halleriyle hatırlamak iyi gelir belki diye düşündüm.İnsan babaevine gelince anılar yalnız bırakmıyor sizi. Kucağında kızlarıyla fotoğrafları... "Ebru 2 yaşında" diye arkasına not düştüğü sararmış fotoğrafım.En küçük kızının doktor olduğu gün kızkardeşim ile verdiği gurur pozu. Torunlarına sarılırken verdiği o mutlu yüz, annemle elele fotoğrafları ve daha bir sürü hatıra... Hem ağlayarak, hem gülerek albüm bakılır mı? Bakılırmış meğer... Sonra vazgeçiyorum kararımdan. Babam iyi ki bu fotoğrafları toplamış ve iyi ki arkalarına hatırlatma notları yazmış... Kimbilir belki bir gün bizim onları saklayacağımıza, sahip çıkacağımıza inanmış. Sakın merak etme babacığım. Sen, anılarınla hep bizimle yaşayacaksın. Son yıllarında hatırlayamadın bizi belki ama sevgiyle büyüttüğün beş küçük kızın seni hiç unutmayacak ... Solmuş fotoğraflara düşen gözyaşlarımı usulca siliyorum... Tıpkı babamın yaptığı gibi,itina ile yerine koyuyorum albümleri ve babacığıma yürekten bir selam gönderiyorum. ???????? Ebru BOZCUK