Yaşam güçlüğünden, ağır mı ağır hayat yükünden beli çökmüş, kamburu çıkmış, belli ki emekli bir adam sözde ucuzluğuyla ünlü manava yanaştı.

Elleri titreyerek eşinin asgari istek listesini cebinden çıkardı.

-Domates rica edebilir miyim? Kilosu ne kadar?

-Kilosu lüks oldu amca. 65 lira. Sen ne kadar istiyorsun?

-3 tane evladım.

-Başka ne istiyorsun?

-Biber ne kadar?

-Kilosu 200 lira. Sana 190’dan vereyim. Ne kadar istiyorsun?

-250 gram evladım.

-Bey baba başka istediğin var mı?

-Hanım bu gece ay çiçek yağıyla taze fasulye pişirmek istiyor. Ne kadar?

-Ayşe kadın mı, yoksa çalı mı?

-Çalı olsun. Daha doyurucu. Suyuna banar, birkaç çatal alır, doyarız. Ne kadar?

-Kilosu 400 lira.

-Altın mı bu? 300 gram ver.

-Başka?

-Bir demet maydanoz. Ne kadar?

-50 lira.

-Limon da istiyorum. Ne kadar?

-Kilosu 250 lira.

-Bir tane veriver kardeşim.

---

Hesabı kredi kartını eli titreyerek uzatıp ödedi.

Ayın ortasıydı. Limiti doldurmuştu

Giderken manav seslendi: “Çalı fasulyeyi etli veya kıymalı yaparsanız daha lezzetli olur.”

Gözyaşlarını gizledi. Kimbilir ne kadar olmuştu et yemeyeli… Sadece kendisinin değil, 51 yıllık eşinin, parasızlıktan ve işsizlikten evlenememiş 2 oğlunun da.

Eşinin vitamin eksikliğinden dişleri çürüyüp dökülmeye başlamıştı.

Yolda bunları düşünürken bir kez daha kimseye göstermeden koluyla gözyaşlarını sildi ve mırıldandı: “Yapacağım hiçbir şey yok. Damaklarıyla beslenecek. Sulu şeyler yiyecek. Çorba gibi.”

Dönerken fırına uğradı. Ekmek 5 ayda 7,5 liradan 15 liraya çıkmıştı. Cüzdanında kalan son banknotlardan bir 50 liralık çıkarıp 3 ekmek istedi.

---

O sırada Ankara’da bir etkinlikte devletin büyükleri gürlüyordu:

“Ekonomimiz 2025’in ikinci çeyreğinde yüzde 1,6 büyüdü. Bu yıllık bazda yüzde 4,8 büyüme anlamına geliyor. Oysa iktisatçılar yıllık büyüme hızının yüzde 3,87 olacağını tahmin etmişlerdi. Onları bile şaşırttık.  Türkiye dünyanın en hızlı büyüyen, en hızlı zenginleşen ekonomileri arasında. Türkiye’ye ve bizim ekonomi politikalarımıza güvenin, inanın. Bu artan refahtan, zenginlikten herkes payını alacak.”

Türkiye İstatistik Kurumu yine ne yapıp etmiş, ortaya koyduğu rakamlarla çok mutlu bir Türkiye tablosu yaratmıştı.

---

Bir kez daha gözyaşlarını tutamadı.

Eve varıp yarısı bile dolmamış poşeti eşine uzattıktan sonra yatak odasına gidip kapıyı kapattı.

Başını yastığa gömüp doya doya ağladı ve mırıldandı:

“Allahım daha fazla rezil olmadan ne olur canımı al…” 

Ekledi: “Çünkü bunlarda hiç insan sevgisi ve vicdan yok!”

Gözyaşları yastığını ıslatırken uyuyakaldı.

Rüyasında gençliğindeki güzel günlerden kesitler gördü.

Sonra bugünkü hayatından.

Rüya bir anda kabusa dönüşmüştü…

Uyanınca yine yalvardı: “Allahım canımı al. Beni rezil etme…”