Son zamanlarda en öne çıkan HBK (herkes bunu konuşuyor) kiracı ile ev sahibi arasındaki çekişme.

Ev sahibine sorsan, evini gasp eden ve hakkı olan kirayı vermeyen kiracılardan şikayetçi.

Kiracıya sorsan, fahiş fiyatlarla ve devletin tavan rakam belirlediği oranın üzerine de çıkarak kiracıyı sömüren ev sahiplerinden şikayetçi.

Bu durum tamamiyle sarpasarmış durumda. Açıkçası, her iki tarafta da varlık sürdüren birisi olarak tüm bakış açılarını anlayabiliyorum. 

Asıl sıkıntının temeldeki "iyi niyetin azalması" ve "adalet sistemine olan inancın yoksunlaşması" olduğunu düşünüyorum. Zira, her iki tarafın da kendisine has haklılık ve haksızlık payları var. Ne var ki kimse empati yapmak istemiyor ve dolayısıyla orta yol bulunamıyor. Yetkililer ise düzenlemek için bir takım kuralları koyuyorlar fakat teoride güzel, pratikte çöp oluyor.

Şiddete maruz kaldığımız gibi, iyi niyetin yok olmasını alıştığımız bir dünyadayız artık. Üzücü olan şu ki, hakikaten bazı ev sahipleri malın değerinin kat be kat üzerinde kiraya zorluyor. Evet, ekonomi sıkıntılı ancak nasıl ki marketlerdeki durdurak bilmeyen zamlardan şikayetçiyiz, talebin anlamsızlığına devam edip "ben de yaparım" demek hak mı? Öte yandan ey kiracı, mal senin mi be kardeşim? "Evinde otururum, çıkmam da haydi sürün" bakalım da ne demek?

Hep söylediğim bir söz vardı. Bizim ülkemizi adap ve örf, adetlerimizi koruyor. Ancak bu geçmişte kaldı.

Temelde sarsılan ana ihtiyaçlarımız şimdilerde binaları tuzla buz etti.