Ölüm sırasında meyindeki faaliyetin derinliklerini araştıran bilim insanları önemli bir buluşla karşılaştılar: İlk kez olarak “Ölüm dalgası” veya “Ölüm frekansı” denebilecek bir olguyu tespit ettiler. Bu dalga beyine oksijen pompalanmasının uzun süre kesintiye uğraması halinde ortaya çıkıyor.

Fenoreporter - Dış Haberler Servisi

Aslında bu, ölüm demek değil. Ölüm ile hayat arasında sinirsel bir faaliyet demek daha doğru olur. Ya da hayata tutunma çabasının göstergesi.

Bir ölümün ne zaman geleceğini kesin olarak tespit etmek mümkün değil. Bu son derece karmaşık bir süreç ve dakikalarca sürebiliyor.

Ayrıca ölüm sürecinin düğmeye bastıktan bir süre sonra kesildiği ve ölmekte olan kişinin hayata döndüğü de görülebiliyor.

Beyine oksijen akışının durması bir dizi elektrik olaya neden oluyor. Başta elektrik akımının iyice azalması ortaya çıkıyor, bu da “Serebral korteks”te (Beynin 3’te 2’sini oluşturan ve tüm yapıların üstünü örten dış cephe) elektriğin sönmesine yol açıyor. Tıpkı bir arıza nedeniyle evinizin elektriklerinin kesilmesi ve karanlığa gömülmeniz gibi.

Sonra bu karanlık yerini “Serebral korteks”in derinliklerinden gelen güçlü br elektriğe bırakıyor ve beyin yeniden işlemeye başlıyor. Yine tıpkı arızanın veya kesintinin giderilip evinize elektriğin geri gelmesi ve başta buzdolabı olmak üzere elektrikli aygıtlarınızın yeniden çalışması gibi bir şey.

“Öldüm, ruhum bedenimden ayrıldı, vücudumu yukarıdan seyrettim. Işıklar içinde bir koridorda ilerledim” diyen insanların, yani ölüme teslim olmadan dünyaya dönen hastaların anlattıkları olay aslında bu. Yani kalp ve solunum sisteminin durup sonra yeniden çalışması.

Bu “Ölüm dalgası” tıpkı bir tsunami gibi beynin tüm bölgelerini etkileyebiliyor. Ama adının aksine geriye dönüşü olmayan yol anlamına gelmiyor. Beyine yeniden oksijen giderse, “Ölüm dalgası”nın yerini “Hayata dönüş dalgası” alabiliyor.