Meksika'nın Pasifik kıyılarını vuran Acapulco kasırgası kentte yıkım bırakırken, 'Çöp kent' olarak anılmaya başlanan turistik kent, salgın hastalık korkusu ile boğuşmaya başladı. 

Evrensel'in The Guardian'dan aktardığı habere göre; Otis Kasırgası Meksika’nın Pasifik kıyılarını vuran en güçlü fırtına oldu. Binlerce kişi evlerini kaybederken, sağ kalanların su ve yiyecek ihtiyacı olduğu bildirildi. Meksika’nın Pasifik kıyıları 25 Ekim’de saatte 165 mil hızla esen rüzgar ve sağanak yağmurla sarsıldı. Binlerce kişi evlerini kaybetti ve birçoğunun hayatta kalmak için çok az yiyeceği ve suyu var. Acapulco’nun Renacimiento bölgesinde yaşayan 60’lı yaşlarındaki iki çocuk annesi Josefina Maldonado, 25 Ekim Çarşamba gününün ilk saatlerinde, evinin oluklu metal çatısının 270 km/saat hızla esen rüzgarın etkisiyle gökyüzüne uçmasını izledi. Ailenin evi, içindeki her şey ve herkes, dehşete düşmüş iki küçük çocuk da dahil olmak üzere, sağanak yağmurun ve kasırganın kurbanı oldu. Yataklar da dahil olmak üzere mobilyaların çoğu sürüklendi.

“Rüzgar ya da su daha güçlü değildi. İkisi birlikte çalışıyordu” diyor Maldonado, The Guardian gazetesine: “Bütün gece ayakta kalıp kurtarabildiklerimizi kurtarmaya çalıştık ve çocuklar saatlerce çığlık atıp ağladılar.” Otis Kasırgası Meksika’nın Pasifik kıyılarını vuran en güçlü fırtına oldu, 200 binden fazla eve zarar verdi ve en az 45 kişinin ölümüne yol açtı. Onlarca kişinin de kaybolduğu bildirildi. Şiddeti konusunda uyarıda bulunulmaması, son dönemdeki meteorolojik tahminlerdeki en büyük eksikliklerden biri olarak kabul ediliyor. Karaya ulaşmasından sadece iki gün önce, ABD Ulusal Kasırga Merkezi Otis’i kategori 1 olarak sınıflandırdı, ancak fırtınanın vurmasından sadece saatler önce tahminini kategori 5 olarak değiştirdi, o zamana kadar Acapulco’da çok az kişinin tahliye edecek zamanı vardı.

YAŞAMLARI ENKAZ OLDU

Fırtınadan bir gün sonra Renacimiento’da yaşayanlar, evlerinin önüne buzdolapları, şilteler, yiyecek kapları, eğilmiş sokak tabelaları ve çocukların üç tekerlekli bisikletleri de dahil olmak üzere enkaz yığmak için tırmık ve kürekler kullandılar ve insanların yıkılan mülklerin arsalarında yürümeleri için bir yol oluşturdular. Maldonado enkaz arasında hiçbir eşyasını bulamadı ama bölgenin girişinde kuyruğa girerek su getirecek bir askeri aracın gelmesini bekledi. Ancak ertesi gün o ve diğer bölge sakinleri konteynerlerde ailesine birkaç gün yetecek kadar su alabilmiş. Kendileri için yiyecek, ilaç ve diğer malzemeleri bulmaları gerekiyordu. Maldonado, “Neredeyse hiç yardım alamadık” diyor.

Fırtınadan iki gün sonra mahalle sakinleri, deniz piyadelerinin komşu mahalledeki ailelere konserve fasulye, pirinç ve bisküvi dağıtacağı haberini aldı. Ancak orada büyük bir kalabalık toplanmıştı ve herkese yetecek kadar erzak olmadığı anlaşıldı. Maldonado, “İnsanlar yiyecek için kavga etmeye başladılar, önce sadece bağırdılar, sonra birbirlerini itip yumrukladılar ve denizciler kapıyı kapatıp gittiler” diye anlatıyor: “Artık bize vermek istemediklerine karar verdiler.” Birçok bölge sakini durumu daha iyi olan komşularının desteğine bel bağlamak zorunda kaldı. Fırtına vurduktan birkaç gün sonra, şehrin ana yolları temizlendiğinde, fiyatların normalden iki ya da üç kat daha yüksek olduğu bir felaket ekonomisi başladı. Ancak pek çok kent sakininin artık nakit parası yoktu. Bazıları, yiyecek bulabileceklerini duydukları bir saat uzaklıktaki yerlere toplu taksi yolculuğu yapmak için yardıma ihtiyaç duyuyordu.

Kentin otel bölgelerinde yaşayan daha varlıklı sakinlerin kenti terk etmeye gücü yeterken, turistik bölgelere işgücü sağlayan işçi sınıfı bölgelerinde yaşayan pek çok kişi, kaçmaları halinde kalan eşyalarını da kaybedebileceklerinden endişe ediyordu. Ayrıca, yakındaki eyalet başkenti Chilpancingo’ya ücretsiz otobüslerle gitme seçenekleri olsa da, orada sadece birkaç gün kalabilecek kadar paraları vardı.

DÖNECEK BİR İŞ KALMADI

Maldonado, “Herkesin işine geri dönmesi gerekiyor ama işlerin hepsi gitti,” diyor ve buruşmuş binaları ve eksik duvarlarını işaret ediyor. Yerel yetkililer tarafından Perşembe günü yapılan ilk değerlendirmeler, fırtınanın Acapulco’daki otellerin yüzde 80’ine kadarını tahrip ettiğini gösteriyor, bu da Meksika’nın en yoksul eyaletlerinden birinde uluslararası bir turizm merkezi olan bölge ekonomisi için yıkıcı olacağı anlamına geliyor. Meksika hükümeti Acapulco’nun yeniden inşasının toplam 61 milyar pesoya (2.8 milyar sterlin) mal olacağını tahmin ediyor. Meksika’nın iktidardaki Morena partisinden çok sayıda önde gelen siyasetçi, bir aylık maaşlarını bu potaya eklemeyi teklif etti. Hükümet ayrıca Acapulco’ya 20 bin gıda paketi ve 200 bin litre su gönderdi. Yine de yüz binlerce insan şehirde kaldı ve hava fırtınadan sonra hızla kavurucu 32C dereceye döndü.

Taksi şoförü Abdul Ramírez gibi bazıları için hükümet vaatlerinin içi boş. “Hükümetin ne zaman gelmeye karar vereceğini bekliyoruz. Onları suçlamıyoruz ama burada değiller” diyor. İnsanlar şimdi, gaz arzından yoksun olan bölge sakinleri çöp yığınları arasında yaktıkları ateşlerde toplu halde yemek pişirmeye başladılar. 29 Ekim Pazar günü itibariyle yollar açıktı ancak La Colosio’ya hükümetten, ulusal muhafız devriyelerinin ara sıra dağıttığı yarım litrelik şişeler dışında hâlâ yiyecek ya da su ulaşmamıştı