Bazı hikayeler insanın hayal gücünü kamçılıyor. Makarna, spagetti, ravioli denilince elbette günümüzde akla İtalya geliyor. İtalya demek, hamur işi demek.

Fenoreporter - Dış Haberler Servisi

İddiaya göre, makarnayı İtalya’ya getiren kişi, 13’üncü yüzyılda Asya’yı boydan boya kat eden İtalyan gezgin Marco Polo oldu. Çin’den getirmişti. Öykü tıpkı bir masal kadar güzel ama gerçek değil. Hayır, makarnayı İtalya’ya Marco Polo getirmemişti ama hamur işlerinin mucidi Çin miydi? İştte burada işler biraz çatallaşıyor.

Çünkü, 2002’de bir buluş hamur işleriyle ilgili tüm bilgilerimizi alt üst etti. Bilim insanları  Çin’in orta kesimlerinde 4 bin yıllık bir erişte buldular. 50 santimetre uzunluğunda olan (Not: Bugün bile eriştede bu ölçü kullanılıyor) bu erişte günümüzün spagettisine neredeyse bire bir benziyordu.

Bu bilgiler, makarnanın vatanının Çin olduğunu işaret ediyor. Peki, hamur işinin vatanı Çin ise ve Avrupa’ya getiren Marco Polo değilse, kim veya kimler bunu  akıl etti?

Cevap biraz karmaşık: Şurası kesin; hamur işi yiyecekler dünyanın herhangi bir bölgesinde ortaya çıkmadı. Çünkü dünyanın çok farklı kıtalarında ve bölgelerinde, çok farklı uygarlıklar ve değişik zaman dilimlerinde, birbirinden çok farklı olsa da hamur işi yiyecekler geliştirdiler.

Örneğin, Marco Polo’nun Çin gezisinden çok önce, antik Yunanlılar, antik Romalılar ve Araplar hamur işi yiyecekleri mutfaklarından eksik etmiyorlardı. Dahası,  Milattan Önce 1.700 yılından kalma Babilliler’in mutfak kültürleriyle ilgili çivi yazılı miraslarında ana malzemenin buğday unu olduğu tarifler yer alıyor.

Son derece  doğal.  Çünkü, buğdayın evcilleştirilip insan hayatının ayrılmaz bir parçası olması, Milattan Önce 8 bin yıllarında Mezopotamya’da başladı. O dönemde buğday unu ve suyun bulamaç hali getirilmesiyle, sonra küçük parçalara bölünüp kaynar bir sıvıya atılıp pişirilmesiyle, o denemde son derece lezzetli bir doyurucu elde ediliyordu. Bugün de öyle değil mi? Örneğin içsiz börek tıpkı Babilliler’in mutfağını andırıyor.